Hoofdstuk 28. Elektronische mail

Dit omvat opdrachtregelprogramma’s zoals mutt, alpine, elm, en mail, en GUI programma’s zoals balsa, xfmail, en iets "geavanceerders" zoals een webbrowser. Deze programma’s doen niets anders dan de mail bezorgen bij de lokale "mailhost", door deze af te leveren of bij een van de beschikbare serverdiensten, of via TCP.

FreeBSD wordt standaard geleverd met de sendmail, maar ondersteunt meerdere andere mailserver daemons, zoals:

De server daemon heeft meestal twee functies-het is verantwoordelijk voor het ontvangen van inkomende mail en het bezorgen van uitgaande mail. Het is niet verantwoordelijk voor het verzamelen van mail door gebruik te maken van protocollen zoals POP of IMAP om mail te lezen, noch staat het toe om een verbinding te maken met een lokale mbox of Maildir postbus. Het is mogelijk dat daarvoor een extra daemon voor nodig is.

Het Domein Naam Systeem (DNS) en de daemon named spelen een grote rol in het bezorgen van email. Om het mogelijk te maken email van de deze lokatie naar een andere lokatie te bezorgen, zal de serverdaemon de andere lokatie opzoeken in het DNS om zo de host te bepalen die de email voor de bestemming in ontvangst zal nemen. Dit gebeurt ook als email verzonden wordt vanaf een andere host naar de lokale mailserver.

DNS is verantwoordelijk voor het koppelen van hostnamen aan IP-adressen, en voor het opslaan van specifieke informatie voor het bezorgen van mail, bekend als MX-regels. De MX-regel (Mail eXchanger) specificeert welke host(s) mail zullen ontvangen voor een specifiek domein. Als er geen MX-regel is voor deze hostnaam of dit domein, dan zal de mail direct bij de host worden afgeleverd, mits er een A-regel is die deze hostnaam aan dit IP-adres koppelt.

De MX-regels van een willekeurig domein kunnen worden bekeken door gebruik te maken van het commando host(1), zoals te zien is in het onderstaande voorbeeld:

De mailhost verzorgt het ontvangen van mail voor het domein. Deze zal alle mail verzonden aan het domein verzamelen en deze afhankelijk van de configuratie opslaan in òf mbox (de standaardmanier om mail op te slaan) òf in Maildir-formaat. Wanneer de mail eenmaal is opgeslagen, kan het òf lokaal gelezen worden door toepassingen als mail(1) of mutt , of op afstand bekeken en verzameld worden middels protocollen als POP of IMAP. Dit betekent, dat als mail alleen lokaal wordt gelezen, er geen POP- of IMAP-server geïnstalleerd hoeft te worden.

De mailhost is de naam van de server welke verantwoordelijk is voor het afleveren en ontvangen van mail voor de server en mogelijk voor het netwerk.

De toegangsdatabase definieert welke host(s) of IP-adressen toegang hebben tot de lokale mailserver en wat voor soort toegang ze hebben. Hosts kunnen in de lijst als OK, REJECT, of RELAY staan, of worden doorgevoerd naar de foutafhandelingsprocedure van sendmail met een bepaalde mailerfout. Hosts welke vermeld staan als OK, wat de standaard is, kunnen mail versturen naar deze host zolang de eindbestemming van de mail de lokale machine is. Hosts welke vermeld staan als REJECT worden voor alle verbindingen geweigerd. Hosts met een RELAY vermelding wordt toegestaan om via deze server mail naar elke bestemming te sturen.

In dit voorbeeld staan vijf vermeldingen. Mailafzenders die overeenkomen met de linkerzijde van de tabel worden beïnvloed door de actie die vermeld staan aan de rechterzijde van de tabel. De eerste twee voorbeelden geven een foutcode af aan de foutafhandelingsroutine van sendmail. Het bericht wordt bij de externe host bekend gemaakt wanneer een mail voldoet aan de linkerzijde van de tabel. De volgende regel weigert mail van een specifieke host op het Internet, another.source.of.spam. De volgende regel accepteert mailverbindingen van een host okay.cyberspammer.com, welke nauwkeuriger is dan de regel met cyberspammer.com erboven. Specifiekere regels vervangen minder specifieke. De laatste regel staat het doorsturen van elektronische mail toe vanaf hosts waarvan de IP-adressen beginnen met 128.32. Deze hosts zijn dan in staat om via deze mailserver naar een andere bestemming mail te versturen.

Wanneer dit bestand is bijgewerkt, dient make in /etc/mail/ te gedraaid te worden om de database bij te werken.

De aliasdatabase bevat een lijst met virtuele postbussen die verwijzen naar andere gebruiker(s), bestand(en), programma('s) of andere aliassen. Hier zijn een paar voorbeelden die gebruikt kunnen worden in /etc/mail/aliases:

Het bestandsformaat is simpel; de postbusnaam aan de linkerzijde van de dubbele punt wordt verder uitgewerkt naar de doel(en) aan de rechterzijde. Het eerste voorbeeld breidt de postbus van root uit naar de postbus localuser, welke dan vervolgens weer wordt opgezocht in de aliasdatabase. Als er geen verdere overeenkomst wordt gevonden, dan wordt het bericht afgeleverd bij de lokale gebruiker localuser. Het volgende voorbeeld toont een mailinglijst. Mail voor de postbus ftp-bugs wordt doorverwezen naar de drie lokale postbussen joe, eric en paul. Merk op dat een externe postbus gespecificeerd kan worden als user@example.com. Het volgende voorbeeld toont het schrijven van mail naar een bestand, in dit geval /dev/null. Het laatste voorbeeld toont het sturen van mail naar een programma, in dit geval wordt het mailbericht doorgestuurd naar de standaard invoer van /usr/local/bin/procmail via een UNIX® pijp.

Wanneer dit bestand is bijgewerkt, dient make in /etc/mail/ gedraaid te worden om de database bij te werken.

Dit is een lijst van hostnamen die sendmail(8) moet accepteren als de lokale hostnaam. Hierin dienen alle hostnamen geplaatst te worden waarvoor sendmail mail moet ontvangen. Als deze mailserver mail moet ontvangen voor het domein example.com en de hostnaam is mail.example.com, dan ziet local-host-names er ongeveer zo uit:

Wanneer dit bestand is bijgewerkt, dient sendmail(8) opnieuw gestart te worden zodat het de veranderingen kan lezen.

Het hoofdinstellingenbestand van sendmail , sendmail.cf controleert het algemene gedrag van sendmail, inclusief alles van het herschrijven van emailadressen tot het sturen van weigeringsberichten naar externe mailservers. Met zo’n diverse rol is dit instellingenbestand redelijk complex en vallen de details buiten het bereik van dit hoofdstuk. Gelukkig hoeft dit bestand maar zelden aangepast te worden voor standaard mailservers.

Het hoofdinstellingenbestand van sendmail kan gebouwd worden met m4(1) macro’s die het gedrag en de mogelijkheden van sendmail specificeren. Lees /usr/src/contrib/sendmail/cf/README voor meer details.

Wanneer dit bestand is bijgewerkt, dient sendmail(8) opnieuw gestart te worden om de wijzigingen door te voeren.

De virtusertable verbindt mailadressen voor virtuele domeinen en postbussen met echte postbussen. Deze postbussen kunnen lokaal, op afstand, aliassen gedefinieerd in /etc/mail/aliases, of bestanden zijn.

In het voorbeeld hierboven staat een tabel voor een domein example.com. Dit bestand wordt van boven naar beneden verwerkt, en de eerste overeenkomende regel wordt gebruikt. De eerste regel verbindt root@example.com met de lokale postbus root. De volgende regel verbindt postmaster@example.com met de postbus postmaster op de host noc.example.net. Als geen van de vorige regels van example.com overeenkomen, zal de laatste regel gebruikt worden, die alle andere post geadresseerd aan iemand bij example.com opvangt en naar de lokale postbus joe stuurt.

Er is een waaier van MTA’s beschikbaar. Een goed startpunt is de FreeBSD Ports Collectie waar er veel gevonden kunnen worden. Het is natuurlijk mogelijk iedere MTA te gebruiken vanaf iedere locatie, zolang het draait op FreeBSD.

Begin met het installeren van de nieuwe MTA. Als de MTA eenmaal geïnstalleerd is wordt er de kans gegeven te beslissen of de nieuwe MTA echt voldoet aan de eisen, en is het mogelijk de nieuwe software te configureren voordat deze het werk van sendmail overneemt. Bevestig voordat de MTA geïnstalleerd wordt dat de nieuwe software geen poging onderneemt systeemtoepassingen zoals /usr/bin/sendmail te overschrijven, anders wordt de nieuwe software onmiddellijk in gebruik genomen voordat het is geconfigureerd.

Neem de documentatie van de gekozen MTA door voor meer informatie over het configureren van de software.

Om sendmail volledig uit te schakelen, inclusief de uitgaande emaildienst, dient

toegevoegd te worden aan /etc/rc.conf.

Als enkel sendmail’s ingaande emaildienst uitgeschakeld dient te worden, dient

toegevoegd te worden aan /etc/rc.conf. Meer informatie over de opstartopties van sendmail is beschikbaar in de hulppagina rc.sendmail(8).

De nieuwe MTA kan gestart worden door deze instellingsregel toe te voegen aan /etc/rc.conf, zoals het volgende voorbeeld voor postfix:

De MTA zal nu automatisch tijdens het opstarten worden gestart.

Het programma sendmail is zo vanzelfsprekend als standaard software op UNIX® systemen dat sommige softwarepakketten ervan uitgaan dat sendmail reeds geïnstalleerd en geconfigureerd is. Daarom voorzien vele alternatieve MTA’s in compatibele implementaties van de opdrachtregelinterface van sendmail; dit vergemakkelijkt het gebruik van alternatieve MTA’s als vervanging voor sendmail.

Bij het gebruiken van een alternatieve MTA moet men er zeker van zijn dat software die probeert de standaardtoepassingen van sendmail zoals /usr/bin/sendmail te gebruiken, ook daadwerkelijk de gekozen alternatieve mailer gebruikt. Gelukkig heeft FreeBSD hiervoor een systeem, mailwrapper(8), dat deze taak van de systeembeheerder overneemt.

Als sendmail werkt zoals origineel geïnstalleerd, bevat /etc/mail/mailer.conf bij benadering het volgende:

Dit wil zeggen dat wanneer een van deze algemene opdrachten (zoals sendmail zelf) uitgevoerd wordt, het systeem in werkelijkheid een kopie van de mailwrapper genaamd sendmail uitvoert, dat mailer.conf controleert en /usr/libexec/sendmail/sendmail uitvoert. Dit systeem maakt het eenvoudiger te specificeren welke toepassingen daadwerkelijk uitgevoerd worden wanneer deze standaard sendmail functies aangeroepen worden.

Als men bijvoorbeeld wil dat /usr/local/supermailer/bin/sendmail-compat uitgevoerd wordt in plaats van sendmail, kan men /etc/mail/mailer.conf als volgt aanpassen:

Wanneer alles correct geconfigureerd is, dienen ofwel alle ongebruikte sendmail processen gestopt te worden en de processen behorend aan de nieuwe software gestart te worden, ofwel dient het systeem opnieuw gestart te worden. Herstarten geeft ook de mogelijkheid te controleren of de nieuwe MTA correct geconfigureerd is om tijdens het opstartproces gestart te worden.

Het is waarschijnlijk dat de host zich in een ander domein bevindt; bijvoorbeeld als het gewenst is om host mompel in het domein bar.edu vanuit domein foo.bar.edu te bereiken, is het nodig om er met de volledig gekwalificeerde domeinnaam naar te verwijzen, mompel.bar.edu, in plaats van slechts mompel.

Traditioneel werd dit door BSD BIND resolvers toegestaan. De huidige versie van BIND die met FreeBSD wordt geleverd levert niet langer standaard afkortingen voor onvolledig gekwalificeerde domeinnamen anders dan het huidige domein. Dus moet een ongekwalificeerde host mompel òf als mompel.foo.bar.edu gevonden worden, òf wordt er naar gezocht in het root-domein.

Dit verschilt van het vorige gedrag, waar de zoektocht doorging over mompel.bar.edu, en bar.edu. Zie RFC 1535 voor de redenen waarom dit als een slechte gewoonte en zelfs als beveiligingslek werd beschouwd.

Als een goede tussenoplossing kan deze regel:

in plaats van het voorgaande:

in /etc/resolv.conf geplaatst worden. Ben er echter zeker van dat de zoekvolgorde niet verder gaat dan de "grens tussen lokale en publieke regelgeving", zoals RFC 1535 het noemt.

Dit wordt in de FAQ van sendmail als volgt beantwoord:

De FAQ van sendmail is te vinden op http://www.sendmail.org/faq/ en wordt aangeraden om te lezen indien enig "tweaken " van de mailinstallatie gewenst is.

Het is gewenst om een FreeBSD-computer in een LAN met het Internet te verbinden. De FreeBSD-computer zal en mail-gateway voor het LAN zijn. De PPP-verbinding is niet toegewijd.

Er zijn minstens twee manieren om dit te doen. Eén manier is om UUCP te gebruiken.

Een andere manier is ervoor te zorgen dat een server die altijd met het Internet verbonden is secundaire MX-diensten voor het domein biedt. Als het domein bijvoorbeeld example.com is en de internetprovider example.net heeft ingesteld om secundaire MX-diensten voor het domein te bieden:

Er dient slechts één host als de uiteindelijke ontvanger gespecificeerd te worden (voeg CW example.com toe aan /etc/mail/sendmail.cf op example.com>).

Wanneer de verzendende sendmail probeert om mail af te leveren zal het proberen met example.com te verbinden via de modemverbinding. Waarschijnlijk zal dit een time-out geven omdat de computer niet online is. Het programma sendmail zal het automatisch aan de secundaire MX-site, de internetprovider (example.net) afleveren. De secundaire MX zal dan periodiek proberen om een verbinding te maken met de computer en de mail aan de primaire MX-host leveren (example.com).

Het kan wenselijk zijn om iets als het onderstaande als inlogscript te gebruiken:

Indien er een apart inlogscript voor een gebruiker wordt aangemaakt, kan sendmail -qRexample.com gebruikt worden in plaats van het bovenstaande script. Dit zorgt ervoor dat alle mail in de mailrij voor example.com onmiddellijk verwerkt wordt.

Een verdere verfijning van de situatie is deze:

Bericht gestolen van de FreeBSD Internet service provider mailinglijst.

In standaard FreeBSD-installaties is sendmail geconfigureerd om alleen mail te versturen van de host waarop het draait. Als bijvoorbeeld een POP-server beschikbaar is, kunnen gebruikers mail controleren vanuit school, werk, of andere lokaties op afstand, maar zullen ze nog steeds niet in staat zijn om uitgaande emails van lokaties van buitenaf te versturen. Gewoonlijk zal er na enkele ogenblikken na de poging een email van MAILER-DAEMON worden verzonden met een foutbericht 5.7 Relaying Denied.

Er zijn verschillende manieren om dit te omzeilen. De oplossing die het meest voor de hand ligt, is om het adres van de internetprovider in een bestand relay-domains op /etc/mail/relay-domains te zetten. Een snelle manier om dit te doen is:

Nadat dit bestand is aangemaakt of bewerkt dient sendmail opnieuw gestart te worden. Dit werkt prima indien u een serverbeheerder bent en het niet wenselijk is om mail lokaal te verzenden, of indien het gewenst is om een point-en-click client/systeem op een andere machine of zelfs bij een andere internetprovider te gebruiken. Het is ook erg bruikbaar indien er slechts enkele email-accounts zijn aangemaakt. Als er een groot aantal adressen dient te worden toegevoegd, kan dit bestand in een tekstverwerker worden geopend en de domeinen worden toegevoegd, één per regel:

Nu zal het verzenden van elke mail door dit systeem, verstuurd door elke host in deze lijst, lukken (aangenomen dat de gebruiker een account op het systeem heeft). Dit is een aardige manier om gebruikers toe te staan op afstand mail vanaf het systeem te verzenden zonder dat mensen wordt toegestaan om spam vanaf het systeem te verzenden.

Het verzenden van email naar externe hosts zou onmiddellijk moeten werken, zolang /etc/resolv.conf is aangemaakt of zolang er een nameserver wordt gedraaid. Indien het gewenst is dat mail voor de host aan de MTA (bijvoorbeeld sendmail) geleverd dient te worden op de FreeBSD-host, zijn er twee methoden:

Onafhankelijk van de hierboven gekozen methode, dient de host, om er direct mail aan geleverd te krijgen, een permanent statisch IP-adres te hebben (niet een dynamisch adres, zoals dat bij de meeste PPP-inbelverbindingen het geval is). Indien er een firewall actief is, dient het SMTP-verkeer naar de host door te geven. Indien het gewenst is dat de host direct mail ontvangt, dient één van de twee onderstaande dingen geregeld te zijn:

Met elk van de bovenstaanden kan mail direct op de host ontvangen worden.

Probeer dit:

Indien dit verschijnt, zal mail die direct naar yourlogin@example.FreeBSD.org zonder problemen moeten werken (aangenomen dat sendmail correct werkt op example.FreeBSD.org).

Indien in plaats daarvan zoiets als dit verschijnt:

zal alle mail die naar de host (example.FreeBSD.org) verzameld worden op hub onder dezelfde gebruikersnaam in plaats van direct naar de host verstuurd te worden.

Bovenstaande informatie wordt door de DNS-server afgehandeld. De DNS-regel die informatie over het routen van mail bevat is de Mail eXchange regel. Indien er geen MX-regel is, zal mail direct aan de host worden afgeleverd door middel van het IP-adres.

De MX-regel voor freefall.FreeBSD.org zag er eens als volgt uit:

Te zien is dat freefall vele MX-regels had. Het laagste MX-getal hoort bij de host die de mail direct ontvangt indien beschikbaar; indien het om een of andere reden niet beschikbaar is, accepteren de anderen (soms " reserve-MXs" genoemd) tijdelijk berichten en geven ze die door wanneer een lager-genummerde host beschikbaar is, om uiteindelijk aan de laagstgenummerde host af te leveren.

Alternatieve MX-sites zouden andere Internetverbindingen dan die van de host moeten hebben om het nuttigst te zijn. De internetprovider of een andere vriendelijke site zouden geen problemen moeten hebben met het leveren van deze dienst.

Om een "mailhost" (ook bekend als een mailserver) te installeren, is het nodig om mail die verzonden wordt naar de verschillende werkstations ernaar toe te leiden. In principe dient alle mail voor elke hostnaam in het domein (in dit geval *.FreeBSD.org) geclaimd te worden en naar de mailserver omgeleid te worden zodat gebruikers hun mail op de hoofdmailserver kunnen ontvangen.

Het gemakkelijkste is het indien er een gebruikersaccount met dezelfde gebruikersnaam op beide machines bestaat. Hiervoor dient adduser(8) gebruikt te worden.

De mailhost die het meest gebruikt zal worden is de toegewezen mailuitwisselaar voor elk werkstation in het netwerk. Dit wordt in de DNS-instellingen als volgt gedaan:

Dit zal mail voor het werkstation naar de mailhost leiden onafhankelijk van waar de A-regel naar toe wijst. De mail wordt naar de MX-host verzonden.

Om dit te doen is het nodig om een eigen DNS-server te draaien. Neem, indien dit niet het geval is of het niet mogelijk is om een eigen DNS-server te draaien, contact op met degene die de DNS levert.

De volgende informatie is nuttig indien email virtueel gehost wordt. In dit voorbeeld wordt aangenomen dat er een klant is met een eigen domein, in dit geval customer1.org, en dat alle mail voor customer1.org naar de mailhost mail.myhost.com verzonden dient te worden. De regel in het DNS dient er als volgt uit te zien:

Het is niet nodig om een A-regel voor customer1.org te hebben als er voor dat domein alleen email afgehandeld dient te worden.

Als laatste dient sendmail op de mailhost te weten voor welke domeinen en/of hostnamen het mail dient te accepteren. Er bestaan enkele verschillende manieren om dit te doen. Elk van de volgende manieren zal werken:

mail(1) is de standaard mail user agent (MUA) in FreeBSD. Het is een consolegebaseerde MUA die alle basisfunctionaliteit biedt die nodig is om tekstgebaseerde email te verzenden en te ontvangen, maar het is beperkt in de mogelijkheden om met bijlagen om te gaan en het ondersteunt alleen plaatselijke postbussen.

Hoewel mail van huis uit geen ondersteuning voor POP- of IMAP -servers biedt, kunnen deze postbussen gedownload worden naar een lokaal mbox-bestand door een toepassing als fetchmail te gebruiken, welke later in dit hoofdstuk behandeld wordt (fetchmail gebruiken).

Draai mail om email te versturen en te ontvangen:

De inhoud van de gebruikerspostbus in /var/mail wordt automatisch gelezen door het programma mail. Indien de postbus leeg is, eindigt het programma het een melding dat er geen mail gevonden kon worden. Wanneer de postbus is gelezen, wordt de applicatie-interface gestart, en wordt er een berichtenlijst weergegeven. Berichten worden automatisch genummerd, zoals in het volgende voorbeeld te zien is:

Berichten kunnen nu worden gelezen door middel van het commando t van mail, gevolgd door het gewenste berichtnummer. In dit voorbeeld wordt de eerste email gelezen:

Zoals in bovenstaand voorbeeld te zien is, zorgt de toets t ervoor dat het bericht met volledige headers wordt getoond. Om de berichtenlijst nogmaals weer te geven, dient de toets h gebruikt te worden.

Er kan met mail op een email gereageerd worden, door gebruik te maken één van de toetsen R of r. De toets R vertelt mail dat er alleen aan de verzender van het bericht geantwoord dient te worden, terwijl de toets r niet alleen aan de verzender antwoordt, maar ook aan andere ontvangers van het bericht. Het is ook mogelijk om achter deze commando’s het berichtnummer te plaatsen waarop gereageerd dient te worden. Nadat dit gedaan is , dient het antwoord gegeven te worden, en dient het einde van het bericht aangegeven te worden met een enkele . op een nieuwe regel. Een voorbeeld staat hieronder:

Om een nieuwe email te verzenden, dient de toets m gebruikt te worden, gevolgd door het adres van de ontvanger. Er kunnen meerdere ontvangers gespecificeerd worden door ze met een , te scheiden. Hierna kan het onderwerp van het bericht worden gegeven, gevolgd door de inhoud van het bericht. Het einde van het bericht dient te worden aangegeven door een enkele . op een nieuwe regel te plaatsen.

Binnen het programma mail kan op elk moment de opdracht ? gebruikt worden om hulp weer te geven, hiervoor kan ook de hulppagina mail(1) worden geraadpleegd.

mutt is een kleine doch zeer krachtige mail user agent, met uitstekende mogelijkheden, waaronder:

Al deze eigenschappen zorgen ervoor dat mutt een van de meest geavanceerde beschikbare mail user agents is. Op http://www.mutt.org staat meer informatie.

De stabiele versie van mutt kan geïnstalleerd worden door de port mail/mutt te gebruiken, terwijl de huidige ontwikkelaarsversie geïnstalleerd kan worden via de port mail/mutt-devel. Nadat de port is geïnstalleerd, kan mutt gestart worden met het volgende commando:

mutt zal automatisch de inhoud van de gebruikerspostbus in /var/mail lezen en de inhoud weergeven indien van toepassing. Indien er geen mails gevonden zijn in de gebruikerspostbus, zal mutt wachten voor opdrachten van de gebruiker. Het onderstaande voorbeeld laat zien hoe mutt een lijst berichten weergeeft:

Selecteer om een email te lezen deze met de cursortoetsen, en sla de toets Enter aan. Een voorbeeld waarbij mutt email laat zien staat hieronder:

Net zoals het commando mail(1) staat mutt gebruikers toe om alleen de afzender alsook alle ontvangers te beantwoorden. Om alleen de afzender van de email te antwoorden, wordt de toets r gebruikt. Om aan een groep te antwoorden, welke aan zowel de originele afzender als aan alle berichtontvangers wordt gestuurd, wordt de toets g gebruikt.

Voor het opstellen van een nieuw mailbericht wordt de toets m gebruikt. Nadat er een geldig bericht is gegeven, start mutt vi(1) op en kan de mail geschreven worden. Nadat de inhoud van de mail is geschreven, zal mutt nadat vi verlaten is, zichzelf hervatten en een overzichtsscherm van de te verzenden mail afbeelden. Om de mail te versturen wordt de toets y gebruikt. Een voorbeeld van het overzichtsscherm is hieronder te zien:

mutt bevat ook uitgebreide hulp, welke in de meeste menu’s geactiveerd kan worden door de toets ? aan te slaan. De bovenste regel geeft ook de relevante toetsen aan.

alpine richt zich op de beginnende gebruiker, maar bevat ook geavanceerde mogelijkheden.

De huidige versie van alpine kan door middel van de port mail/alpine geïnstalleerd worden. Wanneer de port geïnstalleerd is, kan alpine met het volgende commando gestart worden:

De eerste keer dat alpine wordt gedraaid geeft het een welkomstpagina met een korte introductie weer, alsmede een verzoek van het ontwikkelteam van alpine om een anoniem emailbericht te versturen wat ze in staat stelt om te beoordelen hoeveel gebruikers hun client gebruiken. Druk op Enter om dit anonieme bericht te versturen, of druk op E om het welkomstscherm te verlaten zonder een anoniem bericht te versturen. Een voorbeeld van het welkomstscherm is hieronder te zien:

Vervolgens wordt het hoofdmenu getoond, waarin gemakkelijk met de cursortoetsen kan worden genavigeerd. Dit hoofdmenu biedt afkortingen voor het schrijven van nieuwe mail, het doorbladeren van mailmappen, en zelfs het beheren van het adresboek. Onder het hoofdmenu worden relevante toetscombinaties voor de huidige taak getoond.

De standaardmap die door alpine wordt geopend is de inbox. Gebruik de toets I om de berichtenindex te zien, of selecteer de optie MESSAGE INDEX zoals hieronder te zien is:

De berichtenindex geeft de berichten in de huidige map weer, en kan met de cursortoetsen worden genavigeerd. Gemarkeerde berichten kunnen worden gelezen door op Enter te drukken.

In onderstaand screenshot wordt een voorbeeldbericht door alpine weergegeven. Toetsencombinaties worden ter referentie aan de onderkant van het scherm weergegeven. Een voorbeeld van een van deze combinaties is de toets r, welke de MUA vertelt op het huidige bericht te antwoorden.

Voor het beantwoorden van een bericht wordt in alpine gebruikt gemaakt van de tekstverwerker pico, welke standaard bij alpine wordt geïnstalleerd. Het programma pico maakt het gemakkelijk om in het bericht te navigeren en is meer vergevingsgezind voor nieuwe gebruikers dan vi(1) of mail(1). Wanneer het antwoord voltooid is, kan het bericht worden verzonden door Ctrl+X te gebruiken. Het programma alpine zal om bevestiging vragen.

Het programma alpine kan worden aangepast door de optie SETUP van het hoofdmenu te gebruiken. Raadpleeg http://www.washington.edu/pine/ voor meer informatie.